Search
面對疫情 如實生活
疫情蔓延，全民防疫，腳步放緩，思考沉澱，想想人生。
面對疫情，周邊有些朋友的反應很有趣，可以拿來對比「Kubler-Ross 的悲傷的五個階段（The Five Stages of Grief）」
有人要走完五個階段，有人直接跳最後一個階段….
您是哪一種呢？
1. 否認／孤立（Denial & Isolation）
「太誇張了！」「這不是真的！」(否認現實)
「從以前防疫就是一團糟！」(否認世界第一)
2. 憤怒（Anger）
「政府無能啦！」 (怒氣移轉)
「早跟你們說OOO不可信任！」(宣稱先知)
3. 討價還價（Bargaining）
「如果當初XXX不要OO就好了」(事後諸葛)
「如果別人ZZ我就可以YY了」(為律己設條件)
4. 沮喪（Depression）
「台灣沒救了！」(痛苦來襲無法迴避)
「我這一票沒用！不能OOXX」(洩氣)
5. 接受（Acceptance）
「事到如今，只能接受」(明白人生無常)
「與其悲觀，不如積極」(想著如何面對)
「耍廢救台灣/不要出去丸」(苦笑/莞爾面對)
「透過孩子捎來的宇宙訊息」
-
不知道大家有沒有經驗，曾經遇過身邊的孩子，說了一些超乎預期、難以置信的話，或是突然有一些不像自己的表現呢？
人們有一說，孩子擁有最純淨的心靈，能比大人更容易接受到，來自不同次元、不同氣場的訊號，所以時有耳聞，有孩子看見了大人看不見的東西、替過世的親人傳話，或是莫名說出不似其年紀會說的話…等等的行為。
一直以來，我半信半疑，畢竟自己沒有親身經歷過，便只當作鄉野奇談般的趣事看待，直到最近，發生了一件在我心中迴盪至今的事情。
-
我的媽媽，在六年前過世了。
|
.
過程中，我一樣經歷了Kubler-Ross 的悲傷五階段（The Five Stages of Grief）：
📍1. 否認／隔離（Denial & Isolation）
─無法相信媽媽的離開，天生每天做夢的我，好幾次夢著，媽媽健康、充滿笑容的從簾幕後走出來，我會衝過去緊抱她，開心的說著：「我就知道其實沒事！」，醒來後，悵然若失的呆望著天花板，日復一日。
📍2. 憤怒（Anger）
─我開始氣自己，明明就有能力做得更好，細數自己的錯誤，懊悔自己的不夠好，把所有能責怪自己的話，全怪了一遍。
📍3. 討價還價（Bargaining）
─接著，我開始祈禱媽媽能真的入夢，而不像之前那種大腦給的亂象，同時希望能從身邊周遭一些蛛絲馬跡，感受到媽媽還在的證據，我知道媽媽的肉體離開了，但我仍渴求再次與她的靈魂相聚的機會。
📍4. 沮喪（Depression）
─沒有、沒有、還是沒有。我的祈禱沒有應驗，我的尋找徒勞無功，我感到沮喪，甚至回到階段二，氣自己是不是和媽媽的緣分不夠深，才一點感受都沒有。
📍5. 接受（Acceptance）
─近幾年，在不斷接觸生命相關議題的資源後，我才慢慢地能更坦然的接受這件事，但有時情緒不好、壓力較大，或被某些感官提示拉進回憶裡時，我依然會回到五階段裡的任意一種階段。
.
|
-
：「也許，人死後的告別有三次，一次是宣判死亡的瞬間，一次是肉體消失的瞬間，最後一次是和其靈魂斷聯的時刻。」、「是不是總有一天，那條將我們緊緊相連的靈魂之線，終究會逐漸消失呢？」
：「不會的，那條線一定會一直存在，也許意念的傳遞有時間差，但總有一天，妳的想念一定能透過宇宙傳遞給媽媽，媽媽也會透過宇宙回傳，到時候，妳一定會知道，媽媽回應妳了。」
-
永別最讓人害怕的，就是不再擁有感受到彼此相連的線索，也許，這是我面對離別課題，一直感到特別吃力的一個原因吧！
-
這段對話結束的幾天後，某次，我和大班的Fufu聊著天，從肚臍聊到臍帶，Fufu說，她的媽媽告訴過她，家人的肚子上，有一條看不見的線，緊緊連在一起，不管離多遠，都會連在一起。
這個概念在Fufu家傳承已久，即便聽過很多次了，每次聽都還是覺得浪漫，正當我笑著點頭，準備開始講解遊戲時，Fufu突然用她水靈靈的大眼看著我，異常認真地說：
❣️
「就算是已經死掉的家人，也會一直緊緊連在一起，不會斷掉，對不對，小羊老師」
❣️
我瞬間腦袋一片空白，以往Fufu在分享這段概念時，從來沒說過這樣的話，在那不到一秒的時間裡，千頭萬緒瞬間閃過的我的腦海，我趕緊整理情緒，真摯的認同著：「對，一定是這樣的。」
-
是巧合、是Fufu的奇思異想，還是宇宙真的透過純真的Fufu，將媽媽的話捎來我身邊了呢？
儘管無從驗證，但，無論是巧合或是安排，我都深深的感謝這一切，謝謝Fufu，謝謝所有和我有緣的孩子們，你們是天使、是宇宙最棒的小郵差，我會好好的感受、愛著這條隱形的靈魂之線。
-
這次，我也終於收到媽媽的回信了。
#悲傷五階段
#小羊老師生命札記
#小羊老師TML
#ความเสียใจ คงเป็นเรื่องที่ใครก็ไม่อยากเจอใช่มั้ยครับ และตัวผมเองก็ไม่ชอบความเสียใจเช่นกัน แต่ในเมื่อหลีกเลี่ยงไม่ได้ ผมเลยอยากทำความเข้าใจมันเลยเสียดีกว่า ( เพราะถ้าเข้าใจอย่างน้อยก็ยังพอรับมือได้มั้ง? ) ด้วยเหตุผลนี้ผมเลยไปเจอทฤษฎีที่น่าสนใจของ #ความเสียใจ ครับ
ทฤษฎีที่ว่านั้นคือ 5 Stages of Grief ( 5 สภาวะของความเสียใจ )
ทฤษฎีนี้มีที่มาจากหนังสือเรื่อง “On Death and Dying” ของ Elsabeth Kubler-Ross ที่พูดถึงภาวะของคนที่กำลังจะตาย หรือรับรู้ว่าตัวเองต้องตายแน่ๆแล้ว โดยคุณหมอ Kubler-Ross ได้นำเสนอ Kübler-Ross Model ซึ่งเป็นกระบวนการของมนุษย์ที่จะจัดการกับความโศกเศร้าและความทุกข์ใจอย่างร้ายแรง
โดยแรกเริ่มนั้นมุ่งเน้นไปที่ผู้ป่วยระยะสุดท้ายที่ไม่มีทางรักษา และกำลังจะเผชิญหน้ากับความตายครับ ต่อมาถูกนำไปใช้อธิบายในวงกว้างมากขึ้น คือไม่ได้จำกัดอยู่เฉพาะผู้ป่วยระยะสุดท้ายแล้ว แต่ขยายไปถึงการใช้ในการอธิบายผู้ที่สูญเสียของรัก คนรัก หรือ ความผิดหวังร้ายแรงในช่วงอารมณ์ที่เปราะบางของชีวิต เช่น การตกงาน, การสูญเสียเสรีภาพ เป็นต้น
ซึ่ง 5 Stages of Grief อธิบายว่าเมื่อคนเราเผชิญความผิดหวัง เผชิญข่าวร้าย ตกอยู่ในความโศกเศร้า จะต้องผ่านช่วงเวลา 5 ช่วง โดยแต่ละช่วงจะใช้เวลาไม่เท่ากันขึ้นอยู่กับกระบวนการจิตใจของแต่ละคน ช่วงเวลา 5 ช่วงได้แก่
1. Denial (ปฏิเสธ)
ช่วงนี้ คือ ช็อค รับไม่ได้ ปฏิเสธว่าไม่จริง คนที่อยู่ในภาวะนี้ จะพูดประมาณว่า “ไม่จริง” “เรื่องนี้เป็นเรื่องโกหก” “เป็นแค่ข่าวลวง” “กำลังเล่นมุกอยู่ใช่ไหม” ประมาณนี้ครับ
2. Anger (โกรธ)
ช่วงนี้ คือ โกรธ อารมณ์เห็นใครทำอะไรก็ผิดไปหมด คนที่ติดอยู่ในขั้นนี้นั้นน่ากลัวที่สุด เพราะโกรธได้หมด โกรธได้อย่างไม่มีขีดจำกัด โทษได้ทุกคนไม่ว่าจะเป็น เพื่อน ครอบครัว ไม่เว้นแม้แต่ฟ้าดิน หรือพระเจ้า บางคนทำธุรกิจล้มละลายก็จะโทษเศรษฐกิจ โกรธรัฐบาล ไม่เว้นแม้แต่หุ้นส่วน หรือเพื่อนร่วมงาน
3. ฺBargaining (การต่อรอง)
Bargaining จะเป็นการต่อรองกับตัวเอง โดยมักเป็นการต่อรองกับตัวเองในอดีต ในการต่อรองนั้นจะมีลักษณะว่า ในอดีตตนเองนั้นทำผิดไป อยากย้อนกลับไปแก้ไขความผิดพลาดของตัวเองในอดีต เช่น
“ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ จะไปทำสิ่งนี้”
“ถ้าตอนนั้นได้ทำแบบนี้ วันนี้ก็คงไม่เป็นแบบนี้”
“ฉันยอมทำทุกอย่าง เพื่อให้สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นแค่ฝันร้าย”
“ถ้าวันนั้นฉันตัดสินใจไปตรวจ วันนี้ก็คงไม่เป็นแบบนี้”
“ถ้าได้อ่านหนังสือสอบตั้งแต่วันนั้น วันนี้ก็คงไม่เป็นแบบนี้”
4. Depression (เศร้า)
เมื่อพบความจริงว่าเรานั้นย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้ สิ่งที่จะเกิดขึ้นคือความเศร้าโศกเสียใจ คนที่อยู่ในขั้นนี้จะมีอาการซึมเศร้า หมดแรง มองโลกในแง่ลบ เบื่ออาหาร นอนไม่หลับ อยากตาย ความเศร้าและความว่างเปล่าจะแทรกซึมอยู่ในอณูของความคิด อย่างไรก็ตาม ระยะเศร้านี้ไม่ได้หมายความว่าคนนั้นเป็นโรคซึมเศร้า เป็นเพียงอาการเศร้าเพราะจิตใจตอบสนองต่อการสูญเสีย และเป็นกระบวนการปกติที่จะเกิดขึ้นในการเยียวยารักษาจิตใจ อย่างไรก็ตามหากคนนั้นไม่สามารถหลุดออกจากช่วงนี้เป็นเวลานานกว่าคนปกติทั่วไป แสดงว่ากระบวนการทางจิตใจเริ่มมีปัญหา หากปล่อยทิ้งไว้นานเกินไปก็อาจเป็นโรคทางจิตเวชได้
5. Acceptance (ยอมรับ)
ระยะนี้เป็นระยะที่เราสามารถยอมรับสิ่งเลวร้ายนั้นๆได้แล้ว สามารถยอมรับความจริง พร้อมที่จะเผชิญสิ่งที่เกิดขึ้น อย่างไรก็ตามระยะนี้ไม่ได้หมายความเรา “โอเค” กับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่หมายความว่าเราสามารถยอมรับสิ่งร้ายๆที่เกิดขึ้นนั้นได้แล้ว
พอผมได้รู้ 5 Stages of Grief แล้วลองสังเกตุตัวเองในช่วงที่ผ่านมาก็ทำให้เข้าใจ #เจ้าความเสียใจ นี้มากขึ้น เข้าใจว่าทุกข์ก็เหมือนความสุขที่มีวงจร มีระยะเวลาของมัน ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ อารมณ์เหล่านั้นก็ไม่ได้อยู่กับเราตลอดไปและวงจรเหล่านี้ก็เกิดขึ้นซ้ำๆได้เสมอ แต่ในเมื่อเข้าใจวงจรของมันแล้วจะกลัวไปอีกทำไมจริงมั้ยครับ ^^
แหล่งที่มา https://psychcentral.com/lib/the-5-stages-of-loss-and-grief/
Hey guys! This is the final film I made during my semester in NYU and I finally got the chance to re-edit it. I'm really excited to share it with ya'll cos this was the only one shot in colour and has sound. I love love love love love filmmaking and I think this represents who I am and what I want to explore (in terms of themes and style) as a filmmaker. I've added extra info down below if you'd like to get better acquainted with it. Enjoy!
» Synopsis
A couple, Sophie and Robert, have just suffered the unexpected death of their son. Inspired by the play Rabbit Hole, the short film tracks Sophie's trajectory of grief and mourning through the framework of the Kübler-Ross model.
» Concept
The Kübler-Ross model, otherwise known as the five stages of grief, postulates a series of emotions experienced by terminally ill patients prior to death, or people presented by the loss of a loved one, wherein the five stages are denial, anger, bargaining, depression and acceptance.
We shot this film mostly handheld, with tracking shots, and almost always cropped, framed or filled with negative space. I’d like for the audience to be as engaged and uncomfortable at the same time, reminding them that this is never an easy process- even to witness it is a chore. My key details lie in the visceral nature of the close ups and eye contact.
For the first few stages, a warped sense of time and space will reflect her depression and inability to tune in to reality, so shots will be choppy, slightly unstable and cyclical to emphasise the feeling of suffocation and entrapment. As the film progresses, it will taper into coherence and continuity.
Off-screen ambient sounds such as water, fire and space add in its amplification. The seamless mismatch of the soundscape was something I set out to experiment on.
Produced for NYU Sight and Sound Filmmaking Fall 2017
* * *
» DON'T BE A STRANGER
☞ Blog - http://wordweed.blogspot.sg
☞ Instagram - http://instagram.com/wordweed
☞ Twitter - http://twitter.com/wordweed
☞ Facebook - fb.me/thewordweed
☞ Snapchat - wtfisair
☞ Ask.fm - http://ask.fm/wtfisair
» BUSINESS INQUIRIES/OPPORTUNITIES
✎ wordweed@gmail.com
