ก่อนจะถึงวันปีใหม่ 3 วัน มีน้องผู้หญิงคนหนึ่งวัย 17 ปี เรียนอยู่จังหวัดปัตตานี ส่งข้อความมาหาพร้อมแคปเจอร์บทความที่ผมเขียนเกี่ยวกับผลวิจัยว่าด้วย “เด็กที่ครูไม่ชอบสมัยเรียนมักจะประสบความสำเร็จตอนโต เพราะพวกเขาชอบเรียนรู้ที่จะสร้างสิ่งใหม่ และท้าทายกรอบเดิมๆ แทนที่จะคล้อยตามสิ่งที่สังคมกำหนด จึงทำให้ถูกมองว่าเป็นคนนอกคอก”
.
โดยข้อความของน้องคนนี้มีอยู่ว่า “ตอนนี้หนูเรียนอยู่ ม.ปลาย อายุ 17 ปี ชีวิตหนูตรงกับเรื่องในบทความนี้มาก หนูไม่ชอบอยู่ในกรอบ ไม่ชอบคิดเหมือนคนอื่น แล้วก็ไม่ชอบโรงเรียนค่ะ หนูจะทำยังไงดี อยากให้ช่วยแนะนำหนังสือหน่อยค่ะ”
.
พอเห็นคำว่า “ไม่ชอบโรงเรียน” หลายคนอาจจะคิดว่า เด็กคนนี้คงเรียนไม่ได้เรื่องนะสิเลยไม่ชอบโรงเรียน แต่ผมขอบอกก่อนเลยนะครับว่าโรงเรียนที่น้องคนนี้เรียนอยู่ คือ โรงเรียนอันดับ 1 ประจำจังหวัด ที่คนสอบเข้ายากที่สุด
.
ผมเลยถามกลับไปด้วยความสงสัยว่า ถ้าน้องไม่ชอบโรงเรียน ไม่ชอบอยู่ในกรอบ เเล้วเราชอบอะไรครับ ?
.
น้องตอบกลับมาว่า “ชอบเขียนโปรแกรม และ สนใจอยากทำธุรกิจด้านนวัตกรรมค่ะ”
.
คำตอบของเด็กสาวอายุแค่ 17 คนนี้ทำให้ผมตื่นเต้นจนบอกไม่ถูก เพราะไม่เคยเจอเด็ก 17 ที่ไหนศึกษาและเขียนโปรแกรมเพื่อสร้างนวัตกรรมทางธุรกิจ ส่วนใหญ่ก็จะเจอแค่ประวัติคนสำเร็จที่เป็นคนฝรั่ง
.
ผมจึงถามต่อด้วยความตื่นเต้นว่า “แล้วได้ลองเขียนโปรแกรมหรือยังครับ”
.
น้องตอบกลับมาว่า “เคยเข้าค่าย สอวน.คอมพิวเตอร์ แล้วก็ศึกษาด้วยตนเองระดับหนึ่งค่ะ ตอนนี้หนูมีไอเดียอยากเขียนโปรแกรมเพื่อทำธุรกิจ แต่ยังไม่รู้ว่าสำหรับความเป็นเด็กมัธยมจะเริ่มได้ไหม
.
พอมีหนังสือหรืออะไรแนะนำหนูไหมคะ คือด้วยความที่หนูคิดต่างจากเพื่อนๆ ทำให้บางครั้งหนูไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ ว่าความคิดต่างของหนูจะนำไปสู่ความสำเร็จในรูปแบบที่หนูต้องการ เพื่อนๆ ก็ไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่หนูทำเท่าไหร่ค่ะ
.
ในจังหวะนั้นเอง ผมก็เข้าไปส่องเฟซบุ๊กส่วนตัวของน้อง ซึ่งก็เห็นเรื่องราวต่างๆ ที่น้องได้ไปเข้าค่ายและแข่งขันเขียนโปรแกรม ซึ่งมันผมเอาผมอึ้งมาก ว่านี่เด็ก 17 จริงๆ หรอ
.
ผมจึงกลับมาแล้วตอบน้องไปว่า “พี่เข้าไปดูในเฟซบุ๊กส่วนตัวของน้องแล้ว น้องเป็นเด็กมีของนะ และน้องโคตรเก่งเลย
.
จากนั้นเราก็คุยเรื่องหนังเกี่ยวกับธุรกิจอยู่สักพักหนึ่ง เพราะผมยังไม่อยากแนะนำหนังสือน้องเท่าไหร่ เพราะหนังสือแนวนี้เนื้อหาค่อนข้างหนัก จึงคิดว่ามันไม่เหมาะกับเด็ก 17 ปี
.
ตอนผมถามเกี่ยวกับการเรียนของน้อง จนรู้ว่าน้องเรียนโรงเรียนอันดับ 1 ของจังหวัด และ อยู่ห้องพิเศษระดับท็อปสำหรับหลักสูตรที่เน้นไปทางงานวิจัย มีอยู่ช่วงหนึ่งน้องก็พูดขึ้นมาว่า “หนูไม่รู้ว่าที่หนูทำมันถูกไหม เพราะไม่มีใครคิดเหมือนหนูเลย เพื่อนๆ ในห้องมากกว่าครึ่งอยากเป็นหมอ และการศึกษาก็เอาแต่พูดเรื่องนี้ หนูเลยไม่ชอบโรงเรียน”
.
ผมจึงบอกน้องไปว่า “ที่คนไม่ค่อยเห็นด้วยกับน้อง เพราะคนทั่วไปชอบที่จะทำในสิ่งที่มีอยู่แล้ว หรือได้รับการการันตีว่ามันดีและทำแล้วจะมีชื่อเสียงแน่นอน แต่น้องกำลังสร้างสิ่งใหม่ที่คนไม่คุ้นเคย ไม่มีใครรู้จักสิ่งที่น้องคิด น้องกำลังเดินในเส้นทางที่ไม่มีใครเดิน มันก็ไม่แปลกที่คนจะต่อต้าน คนที่เก่งในสิ่งที่มีอยู่เเล้ว อาจจะเป็นคนมีชื่อเสียง แต่คนที่จะยิ่งใหญ่ได้ คือคนที่สร้างสิ่งใหม่ครับ และน้องกำลังเป็นคนนั้น”
.
ทันใดนั้นน้องก็ตอบกลับมาทันทีว่า “หนูขอบคุณพี่มากๆ พี่ทำให้หนูมั่นใจในตัวเองมากขึ้นเยอะเลยค่ะ ว่าแต่พี่จะแนะนำหนังสือเล่มไหนให้หนูดีค่ะ”
.
ตอนแรกผมก็ส่งคลิป ส่งหนังให้น้องไปดู ให้เหมาะกับวัยของน้อง แต่ถ้าน้องอยากอ่านหนังสือ ผมก็จะลองแนะนำให้
.
ซึ่งหนังสือที่ผมแนะนำคือ หนังสือ Start with why ทำไมต้องเริ่มด้วย “ทำไม”
.
ตอนแรกที่แนะนำเล่มนี้ ก็แอบกังวลว่าน้องจะอ่านเข้าใจไหม เพราะเนื้อหาค่อนข้างหนัก อ่านแล้วต้องตีความ ถ้าคนไม่มีพื้นฐานความรู้เรื่องธุรกิจมาก่อน บอกเลยว่าเล่มนี้อ่านไม่ง่าย
.
แต่เมื่อหนังสือส่งถึงมือของน้อง น้องคนนี้ก็เปิดอ่าน แล้วส่งข้อความมาหาผมว่า “หนูอ่านเพลินเลยค่ะ”
.
ผมถึงกับนิ่งไปพักนึง พลางอมยิ้มไปด้วย “ขนาดเรายังอ่านแล้ว ต้องย้อนไปย้อนมา กว่าจะทำความเข้าใจได้ แต่เด็ก 17 คนนี้กลับบอกว่าเล่มนี้อ่านเพลิน มันไม่ธรรมดาจริงๆ”
.
ระหว่างที่ผมนิ่งอยู่นั้น น้องก็ส่งข้อความมาอีกว่า “พอได้อ่านแล้ว รู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากๆ ที่มีความคิดที่ไม่ค่อยเหมือนคนอื่น พอหนูอ่านมาถึงในส่วนของความกลัวและการสร้างแรงกดดัน ทำให้หนูได้ลองเชื่อมโยงกับระบบการศึกษาไทยที่มุ่งสร้างความกลัว และแรงกดดันให้นักเรียน เรียนเพื่อสอบ โดยที่เด็กส่วนใหญ่ไม่ได้ให้ความสำคัญกับความรู้เลย สอบเสร็จก็ลืม เป็นระบบการศึกษาที่ค่อนข้างล้มเหลว เพราะไม่ได้สร้างแรงบันดาลใจในการเรียนรู้ให้กับเด็กๆ”
.
ผมอึ้งไปอีก เพราะเด็กคนนี้ไม่ได้อ่านหนังสือไปเรื่อยเท่านั้น แต่เขาเชื่อมโยงกับชีวิต สภาพเดิมๆ ของสังคม และระบบการศึกษาด้วย
.
ในระหว่างที่นั่งอึ้งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ มือผมก็พลางเอื้อมลงบนแป้นพิมพ์ แล้วตอบกลับไปว่า “ใช่ครับ พี่ก็คิดอย่างนั้นนะ การศึกษาไทยเราไม่ฝึกให้เด็กตั้งคำถาม ว่าทำไมเราถึงต้องเรียนวิชาเหล่านี้ ในส่วนนี้เราจะเอาไปใช้กับชีวิตยังไง สมัยพี่เรียน ม.ปลาย พี่ก็เคยยกมือถามครู ว่าเราเรียนสิ่งนี้ไปทำไมหรอครับ แต่คำตอบที่พี่ได้จากครู คือ เรียนเพื่อไปสอบค่ะ”
.
พี่ถึงขนาด อีหยังวะ “สอนให้เราเรียน สอนให้ท่องจำ แต่ไม่เคยสอนเราว่า เรียนไปทำไม ?”
.
น้องจึงตอบมาว่า “จริงๆ ในห้องของหนู ยังมีเพื่อนอีกหลายๆ คนที่เคยคิดตั้งคำถามเหล่านี้ แต่ด้วยความกลัวและแรงกดดัน พวกเราจึงพยายามลืมในสิ่งที่ตัวเองคิด แล้วทำตามสิ่งที่ผู้ใหญ่บอกว่าถูกต้อง”
.
สิ่งที่ได้เรียนรู้จากน้องคนนี้คือ “จริงๆ แล้วเด็กไทยเราเก่งมาก แม้แต่ในชนบทก็ตาม ยิ่งเด็กที่มีฐานะไม่ได้ร่ำรวยมาก ด้วยข้อจำกัดต่างๆ ทำให้เด็กเหล่านี้จะช่างประดิษฐ์ ดัดแปลง และ คิดอะไรใหม่ๆ อยู่ตลอด”
.
แต่ด้วยระบบทางสังคมที่คอยหล่อหลอม ทำให้ความอัจฉริยะในตัวของพวกเขานั้นถูกกดทับจนเลือนหายไป เหลือแต่เพียงอาชีพและสิ่งที่สังคมกำหนดเอาไว้เท่านั้น สุดท้ายเด็กก็ได้แต่ทำตามๆ กัน
.
แต่อย่างน้อยก็มีน้องคนนี้คนหนึ่งแหละ ที่กล้ายืนหยัดในความฝันของตัวเอง
.
ผมจึงได้บอกน้องคนนี้ไปว่า “ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พี่ขอให้น้องเชื่อมั่นในตัวเอง ไม่ว่าใครจะว่ายังไง จำไว้ว่าพี่จะซัพพอร์ตน้องเสมอ เพราะพี่เชื่อเหลือเกินว่าน้องจะสร้างอนาคตให้ประเทศนี้เเละบ้านเกิดของน้องเอง”
.
และถ้าพี่ได้กลับปัตตานีและมีโอกาสได้งานบรรยาย พี่จะพาน้องไปด้วย เพราะพี่อยากให้น้องสร้างแรงบันดาลใจให้ผู้คนกล้าที่จะคิดต่าง
.
เพราะพี่เชื่อว่าเด็กบ้านเรา เก่งๆ เยอะเลย เเต่เขาโดนกรอบหลายอย่างกดทับ และขาดโอกาสหายอย่าง พี่อยากให้น้องเป็นส่วนหนึ่งที่ปลดล็อคสิ่งเหล่านี้”
.
น้องตอบกลับมาว่า “ได้เลยค่ะ พี่มีเป้าหมายเหมือนหนูเลย... หนูก็อยากเป็นส่วนหนึ่งให้เด็กคนอื่น ๆ กล้าคิดต่าง ก่อนหน้านี้หนูไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ ว่าหนูโชคดีหรือโรคร้ายที่ชอบคิดไม่เหมือนคนอื่น หนูเลยทะเลาะกับความคิดคนอื่นประจำ แต่พี่ทำให้หนูรู้ว่าหนูโชคดีมากๆ”
.
เชื่อไหมครับว่า การได้คุยกับน้องคนนี้ ทำให้หัวใจผมพองโตขึ้นมา อย่างน้อยน้องคนนี้ก็ทำให้ผมมีความหวังว่าประเทศไทยของเราจะมีอนาคตที่ดีขึ้น
.
.
.
ปล.ผมเห็นน้องกำลังฟอร์มทีม และมองหาคนเพื่อเข้าร่วมโครงการ GenZGenBiz Innovation Camp ตอนนี้น้องมีไอเดียแล้ว อยากสร้างนวัตกรรมนี้ให้เกิดขึ้นจริง ผ่านการเข้าร่วมโครงการกับ NIA โครงการนี้กำหนดให้มีสมาชิกในทีมไม่เกิน 3 คน ตอนนี้น้องยังไม่มีทีม น้องอยากได้คนที่อยากสร้างสรรค์นวัตกรรม และคิดนอกกรอบ เพื่อร่วมเป็นส่วนหนึ่งในการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ กัน
.
ใครสนใจผมจะแปะลิ้งไว้ให้ใต้คอมเมนต์นะครับ
เรียนเพื่อสอบ 在 "เรียนเพื่อสอบหรือสอบเพื่อเ... - 100 ปี ชาตกาล ป๋วย อึ๊งภากรณ์ ... 的推薦與評價
"เรียนเพื่อสอบหรือสอบเพื่อเรียน หรือเรียนเพื่อเรียน" ป๋วย อึ๊งภากรณ์ ประสบการณ์ชีวิตและข้อคิดสำหรับคนหนุ่มสาว. ดาวโหลด Ebook : http://www.puey.in.th/… ... <看更多>