คำตอบของปริศนาสุดท้าย กับการรอคอยตลอด 2,000 ปี
*เป็นความคิดเห็นและเข้าใจของผู้เขียนบทความหลังได้อ่านการ์ตูนตอนสุดท้ายเท่านั้น อาจไม่ตรงกับที่คนเขียนพยายามสื่อ
**การอ้างอิงเนื้อหาจะเป็นการอ้างอิงจากเนื้อหาในหนังสือการ์ตูนเป็นหลัก
***เนื้อหามีการเปิดเผยรายละเอียดสำคัญของเรื่อง
หลังการเดินทางอันยาวนานถึง 11 ปี ในที่สุด อ.ฮาจิเมะ อิซายามะ ผู้เขียนก็จบเนื้อหาการ์ตูนผ่าพิภพไททัน(Attack on titan) การ์ตูนที่ขึ้นอันดับยอดนิยมนับตั้งแต่อนิเมชั่นซีซั่นแรกออกฉายในปี 2013 ที่โด่งดังเป็นพลุแตก กับยอดขายถล่มทลายทะลุ 50 ล้านเล่มทั่วโลกไปในปี 2014 , 63 ล้านเล่มที่ญี่ปุ่นในปี 2017 ก่อนที่อนิเมชั่นซีซั่น 2 จะออกฉาย และทะลุ 100 ล้านเล่มทั่วโลกไปในปี 2019 ที่ผ่านมา อีกทั้งการมีภาพยนตร์คนแสดงในปี 2015 ก็ยืนยันถึงความนิยมของการ์ตูนเรื่องนี้ได้ไม่ยาก(แม้หลายคนจะอยากลืมการมีอยู่ของภาพยนตร์เรื่องนี้ก็ตาม)
เนื้อหาในส่วนของการ์ตูนปัจจุบันจบลงเป็นที่เรียบร้อยในวันที่ 9 เมษายนที่ผ่านมา จากบทสรุปการต่อสู้ที่ทำให้เกิดข้อถกเถียงกันมากมาย ทั้งในเรื่องความชอบไม่ชอบหรือเนื้อหาบางส่วนที่หลายคนคาใจ จากความตายของเอเลนด้วยน้ำมือมิคาสะ และการถูกดันขึ้นเป็นวีรบุรุษและทูตจากฝั่งโลกนอกเกาะของอาร์มิน กับบทอวสานที่ไม่ได้ระบุปลายทางแท้จริงว่าความขัดแย้งของเกาะกับโลกภายนอกจบลงตรงไหน แต่แน่ใจได้ว่าถึงนี่ไม่ใช่ทางเลือกที่ผู้อ่านทุกคนชื่นชอบหรือดีเลิศที่สุดสำหรับตัวละคร แต่ก็ให้คำตอบน่าพอใจแก่เกือบทุกตัวละครภายในเรื่องกับบทสรุปที่พวกเขาไปถึงในครั้งนี้
หนึ่งในประเด็นที่น่าหยิบมาพูดถึงคือตัวตนของมิคาสะกลายเป็นคนที่ถูกเฝ้ารอมาตลอด 2,000 ปี ทั้งที่ผ่านมานอกจากความเป็นสายเลือดอัคเคอร์แมนที่ทำให้แข็งแกร่งเป็นพิเศษ เธอแทบไม่มีความจำเป็นต้องยุ่งเกี่ยวกับการมีอยู่ของพลังไททันเลย ด้วยความพิเศษทางสายเลือดทำให้เธอไม่รับผลสารกลายร่างหรือสืบทอดพลังไททันชนิดใดทั้งสิ้น(ได้รับการพิสูจน์จากตอน 138 ที่แม้สูดดมแก๊สกลายร่างเป็นไททันเข้าไป เธอก็ไม่ได้รับผลกระทบ) ดังนั้นในสงครามครั้งนี้เธอไม่มีความจำเป็นต้องไปยุ่งเกี่ยว ขอแค่ปลีกตัวออกไปเงียบๆ หลบหนีความขัดแย้ง เลิกยุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้ก็ทำได้ แต่สาเหตุเดียวที่ทำให้เธอเข้าร่วมและเป็นแนวหน้าในการต่อสู้ มาจากความรู้สึกพิเศษที่มีให้เอเลนจึงอยากใกล้ชิดกับเขาไม่คิดแยกจากเท่านั้น
ถ้าลองสังเกตจากการดำเนินเรื่องที่ผ่านมา เป้าหมายเดียวของมิคาสะมีความชัดเจนไม่เปลี่ยนตั้งแต่ต้นจนถึงช่วงเวลาเกือบจบเรื่อง นั่นคือการทำให้เอเลนที่เธอเห็นเป็นทั้งคนรักและครอบครัวปลอดภัยและพอใจสิ่งที่เธอทำ เธอไม่เคยสนใจเลยว่าผู้คนจะมองเธอเช่นไร สิ่งเดียวที่อยู่ในหัวและมีความหมายกับเธอคือเอเลน สิ่งใดที่เอเลนเห็นว่าสำคัญเธอยินดีจะทำตาม อย่างเป้าหมายการฆ่าและกวาดล้างไททันไปจากโลกที่เอเลนตั้งใจในทีแรก นั่นทำให้มิคาสะเก่งฉกาจในด้านนี้(ถึงส่วนหนึ่งเป็นเพราะสายเลือดด้วยก็ตาม) ถ้าจะให้พูดสำหรับมิคาสะที่หวังจะอยู่เคียงข้างเอเลนแล้ว สงครามของเอเลนคือสงครามของเธอ ต่อให้เอเลนจะทำในสิ่งผิดหรือถูกเธอก็ยินดีเดินตามโดยไม่โต้แย้ง ไม่ว่าจะเป็นการสู้ร่วมและปกป้องเอเลนตลอดเรื่อง ตอนบุกถล่มงานประชุมนานาชาติ ช่วยเหลือเขาตอนมาเลย์ยกพลมาเต็มอัตรา หรือแม้แต่ตอนที่เอเลนตัดสินใจดำเนินแผนล้างโลก หากตอนนั้นเขาไม่เลือกจะสลัดมิคาสะออกเชื่อว่าเธอคงแค่เศร้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ยินดีเดินตามเขาไปจนสุดทางอยู่ดี
สิ่งที่เป็นจุดเปลี่ยนสำหรับมิคาสะคือตอน 112 หลังจากเอเลนบอกว่าที่ผ่านมาความรู้สึกที่มิคาสะมีให้ แท้จริงเป็นสัญชาตญาณดิบจากสายเลือดของตระกูลอัคเคอร์แมนที่ได้รับคำสั่งจากเจ้านาย(กรณีนี้คือเอเลน)เท่านั้น ไม่ได้เป็นความรู้สึกรักหรือผูกพันใดๆ และมิคาสะก็แสดงออกเน้นย้ำในจุดนั้นว่า แม้เอเลนพึ่งพูดทำร้ายจิตใจไป ด่าทอเธออย่างกับหมูหมา เกลียดชังจนไม่อยากเห็นหน้าต่อไปอีก ทำให้อาร์มินระเบิดอารมณ์โกรธใส่ แต่สิ่งแรกที่มิคาสะทำคือการหยุดอาร์มินที่คิดเข้าไปทำร้ายเอาไว้ เป็นการทำไปก่อนจะทันคิดที่พอมารู้สึกตัวทีหลังเธอยังสับสน
แต่เราต่างได้รู้จากในตอน 130 กับบทสนทนาระหว่างซีคกับเอเลนในตอนนั้น(ก่อนมาเน้นย้ำกันในตอนสุดท้าย) ว่าสัญชาตญาณตามสายเลือดเป็นเรื่องโกหก ซีคพี่ชายของเอเลนที่มีข้อมูลวิจัยในมือยืนยันว่าไม่มีเรื่องแบบนั้น เหตุผลเดียวที่ทำให้มิคาสะยอมทำทั้งหมด ต่อสู้เสี่ยงตาย ทำเรื่องอันตรายเอาชีวิตไปทิ้งหลายครั้ง แท้จริงมาจากความรักและห่วงใยที่เธอมี ทำให้เธอเปลี่ยนแปลงตัวเองยอมหั่นคอไททันทุกตัวออกเป็นสองเสี่ยงได้ ถ้านั่นคือสิ่งที่ชายคนรักของเธอปรารถนา แม้สิ่งเดียวที่เธอคาดหวังเสมอมาจะเป็นเรื่องเรียบง่ายอย่างการได้ใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบสุขกับเอเลน เป็นความปรารถนาอันเรียบง่ายของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้นก็ตาม
และนั่นคือคำตอบที่ว่าทำไมเธอจึงเป็นคนที่ยูมีร์ บรรพบุรุษของชาวเอลเดีย ต้นกำเนิดพลังแห่งไททันเลือกให้เป็นคนที่เธอรอมาตลอด 2,000ปี ในเมื่อแท้จริงมิคาสะก็มีความคิดและจิตใจเหมือนกับยูมีร์ไม่มีผิด จุดนี้ได้รับการยืนยันจากในตอน 139 ว่าเหตุใด ยูมีร์ที่มีพลังมหาศาลเทียบเคียงพระเจ้าในยุคนั้นถึงทำตามที่ราชาฟลิทสั่ง ตั้งแต่ก่อสร้าง เพาะปลูก ไปจนการสงคราม แลกกับการมีคุณค่าในสายตาของราชาฟลิท ทั้งที่ความจริงเธอสามารถทำลายอาณาจักรเอลเคียที่ทำลายเมือง ตัดลิ้น และจับเธอเป็นทาสมายาวนานได้ในพริบตา แต่กลับยอมรับใช้ราชาและลูกหลานของเขาตั้งแต่ยามมีชีวิตจนตายไป กินเวลาล่วงเลยมากว่า 2,000 ปีก็ยังไม่เคยหยุด ทั้งหมดเป็นเพราะเธอรักและอยากได้รับความรักตอบกลับจากราชาเท่านั้นเอง
ฟังดูคล้ายใครไหมครับ? ใช่ แท้จริงมิคาสะคือตัวแทนของยูมีร์นั่นเอง ถึงจะมีพลังและสายเลือดต่างกัน แต่สถานะและความคิดของพวกเธอเหมือนกันทุกอย่าง พวกเธอแสวงหาพลังสำหรับการเอาชีวิตรอดจากเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้น มีพลังมหาศาลมากพอจะทำทุกอย่างได้ตามใจ แต่กลับนำมันไปใช้ตอบสนองต่อความต้องการของชายที่ตัวเองรัก ยินดีรับทุกคำไหว้วานและทำให้อย่างไม่ปริปาก ยินดีปกป้องเขาเอาไว้ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิต และถึงเขาจะจากไปก็ยังยินดีระลึกถึงเขาไปตลอดตราบที่ตนยังคงมีตัวตนอยู่บนโลกนี้ คิดแล้วก็น่าฉงนว่าเหตุใดคนที่มีพลังมหาศาลขนาดนั้น ถึงยอมทุ่มเททุกอย่างที่ตนมีต่อให้รู้ดีว่าอาจไม่มีทางได้รับสิ่งใดตอบกลับ
บางทีอาจเป็นปมในจิตใจของทั้งยูมีร์และมิคาสะ ยูมีร์คือทาสที่คงสูญเสียครอบครัวทั้งหมดไป มิคาสะคือเด็กผู้หญิงที่ต้องเสียพ่อแม่เพราะกลุ่มโจรโลภมาก นั่นอาจเป็นสาเหตุทำให้ทั้งคู่โหยหาความรักและใครสักคน ไม่ว่าจะเป็นราชาฟลิทหรือเอเลนทั้งคู่ต่างมอบจุดหมายการมีชีวิตให้พวกเธอ(แม้จะด้วยวิธีที่ผิดทั้งคู่ก็ตาม) สร้างความประทับใจจนใช้เป็นแรงผลักดันในการมีชีวิต นึกขอบคุณจนกลายเป็นความรู้สึกอยากใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับคนที่มอบสิ่งนั้นให้ นานวันมันยิ่งให้พวกเธอยินดีทำทุกอย่างตามแต่ที่เขาสั่ง ตราบที่ได้รับความรักและพอใจจากคนที่พวกเธอรู้สึกพิเศษด้วย ไม่ว่านั่นจะยากลำบากหรือต้องเสี่ยงอันตรายสักแค่ไหน หรือจะบอกว่าพวกเธอต่างเป็นทาสของความรักคงไม่ผิด
และนั่นทำให้ยูมีร์ตัดสินใจเลือกมิคาสะเป็นผู้ตัดสินชะตากรรมทุกอย่าง ไม่ใช่เอเลนอย่างที่เข้าใจกันในทีแรก(อย่างน้อยผู้เขียนล่ะที่เคยคิดแบบนั้น) เพราะสถานะที่เหมือนกันหรือประวัติความเป็นมา เธอที่อยู่มายาวนานนับพันปีจึงตัดสินใจเดิมพันทุกอย่างกับเด็กคนนี้ อยากรู้ว่าคนที่มีสถานะเหมือนเธอจะตัดสินใจแบบใด ดังนั้นจึงยอมเล่นตามบทละครที่เอเลนเป็นคนเขียนขึ้นมาด้วยพลังของไททันจู่โจม เพื่อดูว่าในท้ายที่สุดปลายทางที่มิคาสะ อันเคอร์แมนไปถึง คนที่เหมือนกับเธอมากที่สุดในโลกคนนี้เลือกและตัดสินใจจะออกมาแบบใด
คาดว่ากว่าจะมาเป็นเนื้อเรื่องในปัจจุบันเอเลนน่าจะวนลูปมาแล้วหลายครั้ง ด้วยการตัดสินใจแต่ละครั้งของมิคาสะทำให้ผลลัพธ์เปลี่ยนไป เห็นได้ชัดจากตอน 1 ที่เริ่มต้นด้วยคำพูดของมิคาสะและการลืมตาตื่นของเอเรน ที่เชื่อมโยงกับตอน 138 กับภาพในตอนที่มิคาสะตัดสินใจสารภาพความรู้สึก ชวนเอเลนปลีกตัวหลบหนีมาใช้ชีวิตเงียบสงบอย่างที่เคยหวัง คาดว่านั่นน่าจะเป็นโลกที่มีความสุขที่สุดสำหรับเธอ เพราะอย่างน้อยก็ได้ใช้เวลา 4 ปีที่เหลืออยู่ร่วมกับคนที่เธอรัก แต่นั่นไม่ใช่ผลลัพธ์ที่เอเลนผู้เขียนบทละครนี้ต้องการ ยิ่งไม่ใช่สิ่งที่ยูมีร์ผู้ใช้เวลามอบพลังไททันให้กับสายเลือดราชวงศ์อย่างยาวนานจนโหยหาการหลุดพ้นปรารถนา สุดท้ายเอเลนจึงเลือกทางที่หักล้างทุกอย่างทิ้งจนราบคาบ สลัดความรู้สึกดีที่มิคาสะเคยมีให้เพื่อผลลัพธ์ที่แตกต่าง ก่อนออกมาเป็นเส้นทางเนื้อเรื่องตอนจบที่เราได้เห็นกัน
แน่นอนว่านี่เป็นทางเลือกที่เจ็บปวดสำหรับมิคาสะที่ต้องลงมือสังหารคนรัก แต่นั่นก็เป็นสิ่งจำเป็นเพราะเธอเองก็ดูจะรู้ตัว ว่าหนทางในการยุติวงจรนี้คือเธอต้องทำแบบนี้ เป็นทางเดียวที่จะปลดปล่อยเขาจากความรู้สึกผิดที่ล้างเผ่าพันธุ์มนุษย์ และเป็นการตัดสะบั้นห่วงและโซ่ตรวนทั้งหลายที่เคยยึดเธอไว้เช่นกัน จากนี้เธอจะไม่ถูกยึดติดหรือผูกมัดด้วยพันธนาการแสนหวานที่เรียกว่าความรักอีก เป็นการทำให้เอเลนเป็นอิสระจากพันธะที่เรียกว่าพลังไททัน และทำให้ตัวเธอเป็นอิสระจากความรักไปพร้อมกัน รวมถึงทำให้ยูมีร์ผู้เป็นต้นตอของเรื่องราวทั้งหมดรู้สึกได้รับการปลดปล่อย เพราะเหมือนเธอได้ตัดสายใยที่เคยมีกับราชาฟลิทจนจองจำตัวเองเอาไว้ในคุกที่เรียกว่าความรักมาตลอด 2,000 ปีเสียที
อาจไม่ใช่ทางเลือกที่สวยหรูหรือดีเลิศ แต่อย่างน้อยวันนี้เธอก็ไม่ถูกผูกมัดไว้กับเอเลนเหมือนเก่า จากนี้ไปเธอมีอิสระจะมีความฝันและใช้ชีวิตของตัวเอง แต่เมื่อใดที่เธอคิดถึงชายที่ครั้งหนึ่งเคยมอบเป้าหมายและความอบอุ่นในชีวิต เธอก็แค่แวะกลับไปหาเขาได้ทุกเวลาที่อ่อนล้าและอยากพัก และนี่อาจเป็นบทสรุปดีที่สุดเท่าที่ตัวละครภายในเรื่องจะให้คำตอบกับเราได้
ตรงกับคำที่เธอเคยบอกเอาไว้ว่า “โลกใบนี้โหดร้าย แต่มันก็งดงาม”
#peoplepersona
#เขย่งก้าวกระโดด
