#ประสบการ์ณชีวิตในญี่ปุ่น Ep4
ตอน #ทำไมถึงเลือกไปเรียนที่ญี่ปุ่น 🇯🇵
ย้อนเวลากลับไปเมื่อ 10 กว่าปีก่อน
ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะเรียนภาษาญี่ปุ่น
หรือจะได้ไปใช้ชีวิตอยู่ที่ญี่ปุ่น
ถ้าตอนนี้ ย้อนเวลากลับไปเจอตัวเองได้ในอดีต แล้วมีคนมาบอกแบบนี้
คงจะไม่เชื่อ555😆
.
สมัยก่อน ตอนม.ปลาย บ้าเรียนภาษาสเปนมาก
เพราะไปแลกเปลี่ยนโครงการ AFS ที่ประเทศปานามา (ใช้ภาษาสเปน)🇵🇦มา
แต่สมัยนั้น ภาษาสเปนยังไม่เป็นที่แพร่หลายหาที่เรียนก็ยาก
หลังจากที่กลับมาก็ไม่ได้มีโอกาสใช้ภาษาสเปนเท่าไหร่
.
ตอนอยู่มหาวิทยาลัยก็เรียนสาขาบริหารธุรกิจ เอกการตลาด
ไม่ได้เกี่ยวกอะไรกับญี่ปุ่นเลย
แถมภาษาที่2 ที่เลือกเรียน คือ ภาษาจีน (จริงๆอยากเลือกภาษาสเปน แต่ตอนนั้นยังไม่มี)
.
เพราะฉะนั้น แค่ 3 ภาษา (สเปน จีน อังกฤษ) ก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว
จะให้มาเรียนภาษาที่สี่อีก คงไม่ไหว😵
มีหลายเหตุการ์ณที่รู้สึกว่าทำให้เราต้องมาเกี่ยวพันกับญี่ปุ่นตลอด
แต่มายก็หนี ไม่อยากเรียน
.
แต่เหมือนดวงชะตาเล่นตลก
ยิ่งอยากหนีจากญี่ปุ่น ยิ่งต้องเจอ555
จนตอนปี 4 ก่อนเรียนจบ
มีเหตุการณ์นึงที่ทำให้มาย
ตัดสินใจเปลี่ยนเข็ม
จากที่ตั้งใจว่าจะไปเรียนต่อโทที่อเมริกา
เปลี่ยนโค้งสุดท้ายไปที่ญี่ปุ่น
.
🟠นั่นก็ คือ การได้ไปแลกเปลี่ยนที่ประเทศญี่ปุ่นเป็นเวลา 3 สัปดาห์
ตอนใกล้ๆจบปี 3 ได้เข้าร่วมโครงการนึง
นั่นเป็นครั้งแรกที่ได้ประเทศญี่ปุ่น
ต้องไปอยู่กับ Host Family
แน่นอนว่า ตอนนั้น พูดภาษาญี่ปุ่นไม่ได้เลยสักคำ
.
ทั้งๆที่รู้ว่าจะต้องไป
แต่ก็ไม่ได้เตรียมตัวด้านภาษาอะไรเลยแม้แต่น้อย เพราะจปส.ของเราครั้งนั้นไม่ใช่การไปเรียนภาษา
แม้แต่ไกด์บุ๊ค หรือหนังสือสอนภาษาสักเล่มก็ไม่ได้เอาไปด้วย
อย่างที่บอกไปแล้วว่า ไม่อยากจะเรียนภาษาที่4เพิ่มแล้ว
บวกกับทางโครงการแจ้งว่า Host Family
พูดภาษาอังกฤษได้นิดหน่อยด้วย
เลยชิว
คิดว่าโฮสพอพูดภาษาอังกฤษได้ แค่สื่อสารได้ก็คงโอเค
แต่ปรากฎว่า ตอนที่ไปถึงจริงๆ
โฮสพูดได้นิดหน่อยจริงๆค่ะ!
พูดได้แค่ one two three และ thank you, sorry, yes, no 😵😵
แม่เจ้า! จะรอดมั้ยเนี่ย!
สมัยนั้นsmart phone ก็ยังไม่มี
ยังเป็นNokia กับมือถือพับๆอยู่เลย
พวกapp สอนภาษา Youtube ก็ยังไม่มี
(จะว่าไปเขาก็ไม่ได้โกหก พูดได้นิดหน่อยจริงๆ!
แค่นิดหน่อยของเรากับเขาไม่เท่ากัน T_T)
.
แต่ถึงจะคุยกันไม่รู้เรื่อง
โฮสต์คุณแม่ใจดีกับมายมากกกก
ดูแลมายอย่างดี
เราคุยกันด้วยภาษากาย ชี้โน้นชี้นี่
ได้เรียนรู้ภาษาญี่ปุ่นมาหลายคำ
ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่ามายฟังภาษาญี่ปุ่นไม่เข้าใจ
เขาก็ยังจะคงพูดภาษาญี่ปุ่นรัวๆใส่มาย555
เขาไม่ทำให้มายรู้สึกแปลกแยก หรือเอ้าท์เลย
พาไปเที่ยวเมืองโน้นเมืองนี้ พยายามจะสื่อสารกับมาย ทั้งๆที่คุยกันไม่รู้เรื่อง
.
เขาเป็น Single mom
และเป็นเจ้าของบริษัทรับจัดงานศพ
วันที่มารับมายที่สนามบิน เอารถขนศพมารับ (พีคมากกก)🥶
ข้างหลังแทนที่จะใส่โลงศพ เอากระเป๋าเดินทางมายใส่แทน
คือ นั่งรถไป ก็กลัวไป เพราะเป็นคนกลัวผีอยู่แล้ว
.
อีกหนึ่งประสบการณ์ที่ลืมไม่ลงเลย คือ
เขาพามายไปดู "การแต่งหน้าศพ" 😱
แทบจะเป็นลม ตอนเขาพาเข้าไป และเรียกเราให้ไปยืนใกล้ศพ จะเป็นลม แต่ต้องอดทน เพราะไม่อยากให้เขาเสียน้ำใจ
(คือ คุยไม่รู้เรื่อง ถ้ารู้ก่อนคงไม่ไปแน่ๆ)
ตอนไปถึงนี่คือ สวดมนต์ในใจตลอด ฮืออออ
ยังมีพาเราไปดูสถานที่สำหรับเผาโลงศพ อีก ฯลฯ 😭
ถ้าจะให้เล่า นี่ยาววว
.
เอาเป็นว่า รู้สึกผูกพันก็เขาอย่างประหลาด
ก่อนกลับไทย ที่สนามบิน เราสองคนยืนกอดกันร้องไห้ที่สนามบิน
มายตัดสินใจว่าจะกลับมาหาเขาอีกให้ได้
อยากจะกลับมาขอบคุณ รู้สึกเหมือนเขาเป็นแม่คนที่2
นี่คือ จุดเริ่มต้น ของการตัดสินใจเรียนภาษาญี่ปุ่นค่ะ555
.
🟠สาเหตุที่สอง คือ รู้สึกได้ว่าภาษาญี่ปุ่นเป็นภาษาที่สำคัญที่ยังไม่ค่อยมีคนพูดได้เยอะ
ถ้าพูดภาษาญี่ปุ่นได้ ไม่ตกงานแน่นอน
อยู่ที่ว่าเราจะเกี่ยงงานมั้ย
ภาษาอังกฤษ จีน คนพูดได้เยอะแล้ว
แต่ภาษาญี่ปุ่น ยังไม่ค่อยมี และ
บริษัทญี่ปุ่นในไทยมากมาย ต้องการบุคลากรที่พูดญี่ปุ่นได้
.
มีครั้งนึง ที่มหาวิทยาลัยมีงาน Job Fair
บริษัทดังๆส่วนใหญ่ๆ ระบุว่า ถ้าพูดภาษาญี่ปุ่นได้
จะรับพิจารณาเป็นพิเศษ
มายก็รู้สึกว่า ภาษาอังกฤษ มายก็พอพูดได้ระดับนึงแล้ว
คนที่พูดอังกฤษเก่งๆได้ก็มีเยอะ
เทียบอัตราส่วนแล้ว คนพูดญี่ปุ่นได้ ยังมีน้อยกว่าเยอะ
เลยตัดสินใจว่าจะเรียนภาษาญี่ปุ่น
และนี่คือ สามสาเหตุหลักที่ตัดสินใจไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่นค่ะ
.
ที่มาเล่า เพราะมีหลายคนมาถามมายว่า
ตอนนี้เพิ่งเรียนจบ อยากเริ่มเรียนภาษาญี่ปุ่น
จะไม่ช้าไปใช่มั้ย
อยากจะบอกว่า ไม่มีคำว่าช้าไปหรอกค่ะ
ตอนมายไปญี่ปุ่นแรกๆ มีเพื่อนร่วมชั้นอายุ40 พูดญี่ปุ่นไม่ได้ มาเริ่มเรียนก็มี
เริ่มช้า ดีกว่าไม่เริ่ม
ยิ่งตอนนี้ มีเรื่องโควิดมา
ถือโอกาสนี้ เอาเวลาว่างที่ออกไปเที่ยว
มาพัฒนาทักษะของตัวเองกัน ^^
เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ ^^
.
#มายเซนเซ
